Kardeşlik

Etrafta hep vardır arkadaşına "Kardeşim" diyen tiplerden. Ama öyle böyle sevmez o adamı, yere göğe koyamaz. Sorsan iyi gününde, kötü gününde her daim yanında olmuştur, her daim arka çıkmıştır. Eğer etrafınızda bu tanıma uyan kimse yoksa bu kişi muhtemelen sizsiniz.

Neyse, bu dostluk, çoğu zaman işte o kardeşlik ile karıştırılıyor ya ona yanıyorum ben. İnsanların o yüzden, arkadaşlarına "Kardeşim" demesini samimi bulamıyorum. Kardeşlik bambaşka bir şey, umarım herkes yaşar o duyguyu. Dostluk da apayrı. Ama ikisini karıştırmayın be arkadaşım! Valla, değmez. 

Kardeşlik neden farklıdır biliyor musun? Kardeşinle aynı anadan babadan gelmişsindir, aynı evde büyümüş, aynı evde kavga etmişsindir. "Kardeşim" dediğin arkadaşınla kavga etmemişsindir, aynı evde büyümemişsinizdir, bakış açınız farklıdır o yüzden her ne olursa olsun. O kardeşim dediğin adam seni hiç beklemediğin bir noktada kafasında yadırgıyor, illa ki yapacak, insanoğlu. Ama kardeşin senin ne demek istediğini, neye kafanı taktığını bilir, zira aynı düşünmese bile neden bu şekilde düşündüğünü anlar. Direkt suratına "gerizekalı mısın" diyebiliyor, kırılıp üzülmeyeceğini bilerek.

Kardeşim dediğin insanla daha demin dediğim gibi çok tartışmamışsındır. Tartıştığın insan için orada burada "Kardeşim dedim bana neler etti" mottolu şeyler söylersin. Ama esas kardeşin ile milyon kere kavga edip milyon kere barışmışsındır. Başka seçeneğin yoktur zaten, o anlaşmazlıklar çözülmelidir. Normaldir yani kardeşin ile kavga etmek. Kardeşler kavga eder, sert konuşur, ama küs kalmazlar. Yani çoğu zaman...

İşte en basitinden sırf bu sebeple bile kimseye kardeşim, ağabeyim, bacım, ablam demek yavan geliyor. Bir yerde patlıyor o "kardeşlikler". Ayrıca köküne kıran mı girdi kelimelerin? Dostum de, olmadı can dostum de! Arkadaşım de amk, mellon de!!! Arkadaş kelimesini ota boka kullanmazsak (facebook'taki arkadaşlar kısmı gibi), anlamını boşaltmazsak eğer o kelimenin, kavram karmaşası yaşamayız.