Ne zamandır bir beddua düşünüyordum, aklıma bir şey gelmiyordu. Hiçbiri yeterli gelmiyordu sanki, hep bir şey eksik kalıyordu.
Bilen bilir, beddualarım feci tutar. Ne kadar içten ediyorsam artık. Bu olaylardan beri de bir beddua edeydim de tutaydı diye kendimi yedim bitirdim.
Ama yoktu, beğenemiyordum.
Ta ki, iki dakika öncesine kadar. Buldum ki ne buldum.
Topladığı kalabalığın altında kalasıca. O insanlar tarafından haşatı çıkasıca.
Tıpkı Koku'daki gibi, bir kırıntısı kalmayasıca. (opsiyonel)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder