İstanbul'u Sevmemek

Neden bilmiyorum İstabul'a karşı aşırı bir nefret besliyorum. Bana ne yaptı İstanbul? Hiçbir şey... Gene de sevmiyorum, sevemiyorum, uyuz oluyorum, şehri yakmak istiyorum.

Böyle bi terslik var sanki İstanbul'da. Sanki insanları geceleri tek ayak üstünde duruyomuş gibi, sanki şehirdeki bakireleri tanrılara kurban veriyorlarmış gibi... Şehirdeki her şey kasıntılıktan ölüyor. Böyle filmlerde Chris Evans ile öldürülmüş süper kahramanlar gibi bi gereksizlik bi zorlama bi iğrençlik bi pompalamasyon... Ömrümde bu kadar yavşak insanı bir arada görmedim. Yok İstanbul'da deniz varmış, taşı toprağı altınmış yok bilmem ne.. Pardon ama bi sktirip gider misiniz lütfen? Git at o denizden kendini insanlığa bi hayrın dokunsun.

Hele bir de Ankara ile yapılan kıyaslamalar var ki adamı öldürür. Övüle övüle bitirilemez o İstanbul. Yok Ankara'da deniz bile yok, orada insanlar nasıl yaşıyor? Hava hep gri (halbuki yalan, kış aylarında hava gayet beyaz olabiliyor -!-) insanlar sıkıcı, orda hayat yok. Hasbam İstanbulda sanki gece hayatına akmaktan ölüyo, sanki milyon tane verilen konsere her gece gidiyo, her gece sinemada tiyatroda fink atıyo falan. Bir de Ankara'yı beğenenlerin küçük şehirlerden gelenler (satır arasında köylü kelimesini okudunuz biliyorum) olduğunu söyleyen İstanbul'lu (!)lar var. Siz sanki oraya Sivas'tan, ne bileyim Trabzon'dan falan gitmediniz sanki amk. 7 nesil İstanbul bebesi sanki. Kendini ne olarak görüyosa, kıronun önde gideni...

Türkiye'nin bir çok ilini görmüşlüğüm vardır ama hiçbirinde İstanbul'daki tipleri görmemişimdir. Böyle götü kalkıklık böyle yavşaklık yok yahu dünyanın hiçbir yerinde. Böyle İstanbul'da oturuyorum deyince bir insan direkt olarak kafamda canlanan bir tip var. Tüm ömrünü yolda geçiren, entel koftisi, böyle canı sıkılınca gidip Can Bonomo, Büyük Ev Ablukada falan dinleyen gereksiz bir tip (Eskişehirde öğrenci olanlar da Model dinler dikkatli bakarsanız). Bu kadar sevimsiz, bu kadar gereksiz bir insan daha hiç görmedim, göreceğimi de sanmıyorum.

Nefretim büyük.